Dansen op de vulkaan...

We zijn in Berastagi, in Noord Sumatra. Aan de westkant van Berastagi, zo'n 15 km verderop, ligt de Cinabung, een vulkaan die zes weken geleden is uitgebarsten. Als je goed kijkt, zie je op de flanken waar de lava heeft gestroomd. In het noorden ligt de Sibayak, en deze vulkaan gaan we vandaag beklimmen. Op de weg er naar toe, komen we langs een tentenkamp, waar de mensen uit de directe omgeving van de Cinabung worden opgevangen. Zo te zien, wordt er wel goed voor ze gezorgd, maar het blijft natuurlijk een ramp voor deze mensen.
Ook de Sibayak is actief, maar vooralsnog zonder direct uitbarstingsgevaar. Via een steil pad, leidt onze gids ons omhoog door stukjes jungle en rotsstenen. De rotsstenen zijn niet zwart, zoals we hadden verwacht, maar hebben vele kleuren; groen, geel, rood. Halverwege de berg, beginnen we de zwavel te ruiken en zien we al wat rookpluimen opstijgen. We komen steeds dichter bij de top en zien en horen inmiddels de geisers hete stoom uitspugen. Aangekomen bij de krater, worden we teleurgesteld door het kratermeer dat niet veel voorstelt. De geisers, het zijn er zeker zes of zeven, zijn daarentegen spectaculair. De stoom wordt met een enorme kracht de berg uitgespoten. We kunnen er heel dichtbij komen en we verwonderen ons om de schoonheid, maar ook het gevaar en de grillen van moedertje natuur. Het uitzicht vanaf de berg wordt beperkt door mistflarden en wolken, maar ook dat past bij het karakter van deze berg.
We hebben nog zoveel te doen, maar als we dan op de top van de Sibayak staan, kunnen we niet weg zonder een dansje op de vulkaan..... De weg naar beneden is wat glad en glibberig, maar een stuk minder vermoeiend dan de weg naar boven. Op de terugtocht worden we begeleidt door apen die verstoppertje spelen; we zien ze niet, maar horen ze wel! Beneden aangekomen, staat onze trouwe Samsir ons op te wachten om ons weer naar onze volgende bestemming te brengen.
Ontzag voor deze berg, die ons een "toontje lager" heeft doen zingen....